Μυστήριες λαγνείες

Να ερμηνεύσω τούτη την έμπνευση,
δε δύναμαι.
Τα συναισθήματα παγιωμένα'
η πάχνη του χειμώνα τα καλύπτει.

Πυκνά, ωστόσο, επανέρχονται
τα στομαχικά σφιξίματα.
Εκείνα τα στιγμιαία
που το σώμα αγκυλώνουν
και το αίμα στην καρδιά
με δυσκολία φέρουν
                         - κάθε φορά
που άγγιγμά σου φαντασιώνομαι.
Μα, δεν είναι φαντασία.
Η πραγματικότητα είναι εδώ
κι εσύ δίπλα μου.
Νοιώθω το ενδιαφέρον σου
να καίει τα λεπτά -
εκτοξευμένος κεραυνός
που σιγοκαίει ξερές βάτους.

Ποιος θα κάνει την αρχή;
Τόσο πρόσφατα σ' απέκτησα στο νου, στην καρδιά,
ενώ ήσουν καιρό εδώ.
Ποιος θα κάνει την αρχή;
Κι αν υπάρξει τέλος;
Δεν είναι συνετό σε μια οριοθετημένη ζωή
τούτο να φοβόμαστε.

Δεν είναι δειλία, μυστηριώδη τύπε.
Μπορείς να παρερμηνεύσεις τα στοχευμένα σημάδια;
Προέρχονται από την καρδιά.
Ο εγκέφαλος συνάμα εμμένει και
σ' αποζητεί διαρκώς.

Όποτε δώσει εντολή,
θα κινηθούν τα άκρα.