Μερικές φορές τα πράγματα αλλάζουν ταχύτατα. Εκεί που μετά από χρόνιους διαλογισμούς έχεις συνειδητοποιήσει τι είσαι, τι θέλεις, τι κάνεις εμφανίζεται ένα νέο κύμα. Όχι τόσο αρμονικό όσο άσμα των nouvelle vague. Μάλλον ατίθασο. Έχοντας αυτοπεποίθηση αρχικά το αγνοείς, αλλά κωλύεσαι να κρύψεις τη χαρά σου για τη νέα σου επιτυχία. Παρά, ωστόσο, τη μεστή ημέρα σου αναζητείς χρόνο να σε πλησιάσει. Ο καιρός περνάει απελπιστικά γρήγορα, βασανιστικά αργά. Η δύναμη μεγαλώνει. Αναπτύσσεται ένα μαγνητικό πεδίο ατόμων, μορίων και δεκάδων δεσμών. Ο νους προσηλώνεται στην υποτυπώδη επικοινωνία. Αδυνατείς να ξεφύγεις από εκάστη συλλαβή που διατυπώνεται. Περιμένεις να ακούσεις αυτό που θες, είτε εκμαιεύοντας είτε όχι. Μια απλή δήλωση και νιώθεις ένα σκίρτημα στην καρδιά, ένα όργανο που θεωρούσες ότι απλώς διευκολύνει την αιματική κυκλοφορία - κυρίως προς τον εγκέφαλο, πως απλώς δίνει ζωή. Αλλά λάθος. Καταλαβαίνεις πως, τελικά, ομορφαίνει τη ζωή.Επιτρέπει στα υπόλοιπα όργανα να πράξουν κατά βούληση της. Αυτή ευθύνεται για τις ατέρμονες σκέψεις, αυτή ευθύνεται για το μήνυμα που γράφηκε αν και ο νους υπαγόρευε άγνοια. Φοβάσαι πως σε πολεμάει. Όχι, μαζί σου είναι. Σου χρωματίζει τη ζωή. Λίγες ώρες περνούνε και κορυφώνεται η επιθυμία. Πλέον το κύμα βγάζει αφρό και σαν παλίρροια τον γυρνάς πίσω. Ένα όμορφο υδάτινο τοπίο' υγρό, πολύ υγρό... Έχεις απογειωθεί. Τα κατάφερες, εσύ ο βαρύτερος βράχος. Ειλικρινά μειδιάματα ξεγλιστρούν σε συνδαιτυμόνες για να μοιραστείς την ευτυχία. Τι θα μπορούσε να καταστρέψει τη γαλήνη;
Κι όμως, η τρικυμία δεν είναι ποτέ απρόσμενη. Λίγος αέρας με μορφή ονείρου, με μορφή διαίσθησης αρκεί. Το πρόβλημα είναι πως εσύ πίστευες πως θα είναι παροδική. Δυστυχώς, δεν είναι. Ανησυχείς, αγχώνεσαι, αναδιοργανώνεσαι μέχρι που καταλαβαίνεις πως δε φταις εσύ για τη μεταβολή. Αναζητείς διαρκώς πιθανόν δικά σου λάθη. Έκανες; Μήπως η τρικυμία ήταν ένα λάθος της φύσης; Όχι. Αυτό με το τίποτα. Έχει ξαναγίνει. Σταθμίζεις όλους τους παράγοντες, όλες τις παραμέτρους. Τα περισσότερα πειστικά. Φοβάσαι, εντούτοις, την απόρριψη, τη σύγκριση. Μήπως υπάρχει έλλειψη τελειότητας, είναι υψηλές οι προσδοκίες και δεν αντεπεξήλθες; Πολύ υποκειμενικό. Και γενικώς δε είσαι αμελητέος, εσύ, πρότυπο για πολλούς.
Μέρες γιορτινές, όλοι γλεντούν, εσύ υποκριτικά μετέχεις. Το μυαλό σου για ώρες ανατρέχει στις ολονύκτιες συνομιλίες. Γράμμα προς γράμμα ξαναδιαβάζονται. Σκηνικά, πιθανά σενάρια δημιουργούνται μες στο ταλαιπωρημένο μυαλό. Πλέον το κύμα είναι μονόπλευρο. Και πηγάζει μόνο από τη δική σου πλευρά. Από τη δική σου ψυχή που τόσα χρόνια ήταν στεγνή και μια πηγή κατάφερε να την αναζωογονήσει. Άδικο δεν είναι; Εκλογικεύεις και πάλι τον εαυτό σου. Του δίνεις χρονικά περιθώρια, βάζεις προθεσμίες. Τι άλλο να πράξει κανείς μες σε τούτη την οδύνη...;
Νέα πρόσωπα, νέες καταστάσεις σε γοητεύουν. Εσύ ακίνητος, αυτοί σε πλησιάζουν. Η αυτοπεποίθηση ξανακορυφώνεται. Εν μέρει ξεχνάς το κύμα με τη δροσερή του φλόγα. Δε λείπουν, βέβαια, η στιγμές που ανατρέχεις να βρεις μέσα στα θρύψαλα σημεία ζωής. Ουδεμία ανταπόκρισις. Σύντομα, εύχεσαι. Όχι για να δαμάσεις το κύμα. Να κολυμπήσεις λίγο, αλλά οι σταγόνες να μείνουν πάνω σου δίχως να εξατμιστούν. Δροσιά παντοτινή. Σύντομα, λοιπόν. Θα ξαναπροσπαθήσεις γιατί έχεις νικήσει τον εγωισμό. Μικρότητες.
Υπάρχουν, προφανώς, κύματα πολλών ειδών. Μη μπερδευτείς και ενθουσιαστείς από κύμα λίμνης, αυτό δε θα επαναληφθεί. Συνέχισε να υγροποιείσαι και να στηρίζεις. Μη νομίζεις πως ως Μεσόγειος θάλασσα δεν μπορείς να συνδεθείς με τον Ατλαντικό και Ειρηνικό που ουσιαστικά είναι ένα. Με θερμά ρεύματα θα φτάσεις κοντά τους. Μην ξεχνάς να ευχαριστείς το κυματάκι σου για τις στιγμές που περάσατε μαζί. Να 'σαι περήφανος για την πορεία του. Προς οποιαδήποτε χώρα. Η καρδιά ούτως ή άλλως έχει διογκωθεί τόσο πολύ, ώστε χωράει επιστροφή. Θα χωράει για πάντα. Λόγω της μεγαλοψυχίας της. Βρέθηκε, εν τέλει και η ψυχή...
Κι όμως, η τρικυμία δεν είναι ποτέ απρόσμενη. Λίγος αέρας με μορφή ονείρου, με μορφή διαίσθησης αρκεί. Το πρόβλημα είναι πως εσύ πίστευες πως θα είναι παροδική. Δυστυχώς, δεν είναι. Ανησυχείς, αγχώνεσαι, αναδιοργανώνεσαι μέχρι που καταλαβαίνεις πως δε φταις εσύ για τη μεταβολή. Αναζητείς διαρκώς πιθανόν δικά σου λάθη. Έκανες; Μήπως η τρικυμία ήταν ένα λάθος της φύσης; Όχι. Αυτό με το τίποτα. Έχει ξαναγίνει. Σταθμίζεις όλους τους παράγοντες, όλες τις παραμέτρους. Τα περισσότερα πειστικά. Φοβάσαι, εντούτοις, την απόρριψη, τη σύγκριση. Μήπως υπάρχει έλλειψη τελειότητας, είναι υψηλές οι προσδοκίες και δεν αντεπεξήλθες; Πολύ υποκειμενικό. Και γενικώς δε είσαι αμελητέος, εσύ, πρότυπο για πολλούς.
Μέρες γιορτινές, όλοι γλεντούν, εσύ υποκριτικά μετέχεις. Το μυαλό σου για ώρες ανατρέχει στις ολονύκτιες συνομιλίες. Γράμμα προς γράμμα ξαναδιαβάζονται. Σκηνικά, πιθανά σενάρια δημιουργούνται μες στο ταλαιπωρημένο μυαλό. Πλέον το κύμα είναι μονόπλευρο. Και πηγάζει μόνο από τη δική σου πλευρά. Από τη δική σου ψυχή που τόσα χρόνια ήταν στεγνή και μια πηγή κατάφερε να την αναζωογονήσει. Άδικο δεν είναι; Εκλογικεύεις και πάλι τον εαυτό σου. Του δίνεις χρονικά περιθώρια, βάζεις προθεσμίες. Τι άλλο να πράξει κανείς μες σε τούτη την οδύνη...;
Νέα πρόσωπα, νέες καταστάσεις σε γοητεύουν. Εσύ ακίνητος, αυτοί σε πλησιάζουν. Η αυτοπεποίθηση ξανακορυφώνεται. Εν μέρει ξεχνάς το κύμα με τη δροσερή του φλόγα. Δε λείπουν, βέβαια, η στιγμές που ανατρέχεις να βρεις μέσα στα θρύψαλα σημεία ζωής. Ουδεμία ανταπόκρισις. Σύντομα, εύχεσαι. Όχι για να δαμάσεις το κύμα. Να κολυμπήσεις λίγο, αλλά οι σταγόνες να μείνουν πάνω σου δίχως να εξατμιστούν. Δροσιά παντοτινή. Σύντομα, λοιπόν. Θα ξαναπροσπαθήσεις γιατί έχεις νικήσει τον εγωισμό. Μικρότητες.
Υπάρχουν, προφανώς, κύματα πολλών ειδών. Μη μπερδευτείς και ενθουσιαστείς από κύμα λίμνης, αυτό δε θα επαναληφθεί. Συνέχισε να υγροποιείσαι και να στηρίζεις. Μη νομίζεις πως ως Μεσόγειος θάλασσα δεν μπορείς να συνδεθείς με τον Ατλαντικό και Ειρηνικό που ουσιαστικά είναι ένα. Με θερμά ρεύματα θα φτάσεις κοντά τους. Μην ξεχνάς να ευχαριστείς το κυματάκι σου για τις στιγμές που περάσατε μαζί. Να 'σαι περήφανος για την πορεία του. Προς οποιαδήποτε χώρα. Η καρδιά ούτως ή άλλως έχει διογκωθεί τόσο πολύ, ώστε χωράει επιστροφή. Θα χωράει για πάντα. Λόγω της μεγαλοψυχίας της. Βρέθηκε, εν τέλει και η ψυχή...
No comments:
Post a Comment