Monday, 10 June 2013

Γκρι σκέψεις του θέρους

Κι εκεί που σε τυλίγει μια μελαγχολία.
αντιδράς - γράφοντας ένα ποίημα.
Το γνωρίζεις' δεν είναι η λύση,
μολαταύτα ικανοποιεί τη λήθη.
Βλέπεις τους άλλους γύρω να γελούν,
ακατάπαυστα να μιλούν,
υποκριτικά να χαμογελούν.
Δεν είναι ειλικρινείς.Κρύβουν τον πόνο.
Απολαμβάνουν την Ημέρα(;)

"Άδραξε την Ημέρα"
Τούτο έχουν στο μυαλό - προσωρινά τουλάχιστον.
Αναζητούν διόδους να απαλύνουν τις πληγές
του σήμερα, του χθες, του αύριο.
Κι εσύ, προσπαθείς να ξεχωρίσεις μες στο πλήθος
- έστω δείχνοντας ευτυχής -
Δεν είσαι τέλειος. Ποτέ δεν ήσουν!

Για κάποιους, ωστόσο, φαντάζεις.
Ενδόμυχο μου μυστικό:
η επιθυμία να σε βλέπω να προσπαθείς
να γίνεις...

Μελαγχολία. Εξαϋλώθηκε. Η δική σου;


4 comments:

  1. Παραλίγο να πιστεύσω ότι εσένα είχε κυριεύσει η μελαγχολία, και θα έσκιζα το συμβόλαιο One Day.
    Εξαιρετικό κομμάτι και αυτό. Παρέα we seize the day, carpemus diem. :*

    ReplyDelete
  2. Αν δεν είχα και σένα, Στάθη μου, τι θα έκανα, πες μου :Ρ :)

    Το συμβόλαιο δε σκίζεται. Είναι μια μονωδία (βασικά διωδία στους αιωνόβιους φίλους). Μην ανησυχείς.

    Semper :*

    ReplyDelete
  3. Το ότι το "εξαϋλώθηκε" το διάβασα "εξαπλώθηκε", πρέπει να με κάνει να ανησυχήσω, λες; ΧΡ

    ReplyDelete
  4. 'Κοπελίνι' ως είθισται να λες, ενστερνίστηκες μελαγχολία;

    Ότι εξαπλώνεται, ναι, ισχύει. Και μένα προχθές που γύρισα ξημερώματα σπίτι και είδα κάτι με ψιλοέπιασε. Αλλά μετά κοιμήθηκα κι έφυγε. Ο χρόνος καλός δόκτωρ είναι. ;)

    ReplyDelete